Aslında deprem olduktan sonra bir süre kendi bunalımımdan çıkamadım. Sonra baktım ki yüzümü güldüren yegane şeylerden bir tanesi de kediler! Ve ben böylece Youtube kanalı açmaya karar verdim.

Miyavgiller adında açtığım bu sayfada, sokakta başını okşadığım, sevgiye aç olan kedilerin videolarını paylaşıyorum. Bu çok neşeli bir hobi ve bana oldukça iyi geliyor.

Her gün on bin adım atmak için evimden çıkıp İstanbul’u geziyorum. Gördüğüm yerlerdeki kediler bana yakınlık ediyorsa, sevip videolarını çekiyorum.

Evime geldiğim de anneme izletip “bu günkü Miyavgilim de bu” diyorum sonra videoyu editleyip kanala yüklüyorum.

Bu benim için güzel bir aktivite oluyor. Çünkü kediler insanlara neşe veriyor.

Han bir söz vardır ya. “Bir kedinin dostluğu, tonlarca ilaçtan daha şifalıdır”

Bence gerçekten yerinde söylenmiş bir söz

Bu günlük de bu kadar.

Hoşçakalın ve sevgiyle kalın 🙂