Herkese selamlar.

Bugün de sizlere annemden bahsetmek istiyorum.

Biz çok küçükken babamızı kaybettiğimiz için annemin yükü çok ağırdı. Bize elinden geldiğince kol kanat gererek bizleri bu yaşa getirdi. Geçirmiş olduğu bir çok ameliyat ve hastalıklarla boğuştu ve şimdi sadece evde walker yani (yürüteç) yardımıyla evin içinde, gerektiğinde beş on adım atabiliyor.

Evde olmak onun canını çok sıksa da elimizden pek fazla bir şey gelmiyor.

Bugün kardeşimle beraber, annemi Yıldız Teknik Üniversitesi Ortabahçe’ye götürdük. Beş yaşında ki ikiz yeğenlerimle beraber bugünkü güzel havanın tadını çıkarttık. Yanımıza top olmadığı için büyük bir çam kozalağını topa çevirdik. Çocuklar bu oyuna bayıldı. Sırayla bana, o minik ayaklarıyla şut atmaya çalıştılar. Beraber çok eğlenceli bir günü ardımızda bıraktık.

Her zaman yapamasak bile arada bir annemizin yüzünü güldürüyor olmak da çok güzel.

Anne duası her şeye bedel. 🙂

Canım annem.

Her işin başı sağlık, Rabbim hepimize sağlıklı mutlu günler nasip etsin.

Şuraya da bugün çekmiş olduğum çiçekleri sizler için bırakıyorum…

Hoşçakalın…

Sevgiyle kalın.