Bir çok canımızın göçük altında kalarak hayatlarını kaybetmesini yaşadı bu ülke. Ve tüm ülkeyi hatta tüm Dünya’yı bu büyük felaket derinden etkiledi. Herkes tek yürek olduğu, biran evvel yaraları sarmak için birbirleriyle yarıştığı, büyük bir doğal afeti geçirdik hep beraber. Üstelik Hatay’da yaşayan arkadaşımın abisi de enkaz altında hayatını kaybedenlerden biriydi. Hemen hemen herkesin bir tanıdık bir akrabası, komşusu, yada annesi, babası, kardeşi yahut tüm ailesi göçük altında kalmıştı maalesef. Verilen mücadeleler ve felaketin büyüklüğü insanların çaresizliği, çekilen çileler, mağduriyet, sesinin kimselere ulaşamaması… Ve bizler günlerce televizyonlar başından kalkamayıp olanlara derinden üzülerek kah ağlayarak, kah da kur-an okuyup dua ederek geçirdiğimiz o kara günler …Sizler kim bilir nasıl ve neler hissederek ve de yaşayarak geçirdiniz hiç bilmiyorum. Hepimiz için çok çok zordu eminim … Rabbim bir daha yaşatmasın.
Kendime not: Ölüm her an ensemizde olsa da keyifli zaman geçirmek için çaba göstermeliyim. Sevdiklerimizle daha çok vakit geçirmeli, güzel anılar oluşturmalıyım. Ve en çok da kendimi sevip üşengeç olmayı bırakarak, kendime bakmalıyım. Tabiri caizse kendimizi salmamalıyız, biz her günün kıymetini bilerek, güzelce yaşamalıyız.